Durga Saptashati Chapter 6

శుంభనిశుంభసేనానీధూమ్రలోచనవధో నామ షష్టో ధ్యాయః ॥

ధ్యానం
నగాధీశ్వర విష్త్రాం ఫణి ఫణోత్తంసోరు రత్నావళీ
భాస్వద్ దేహ లతాం నిభఽఉ నేత్రయోద్భాసితామ్ ।
మాలా కుంభ కపాల నీరజ కరాం చంద్రా అర్ధ చూఢాంబరాం
సర్వేశ్వర భైరవాంగ నిలయాం పద్మావతీచింతయే ॥

ఋషిరువాచ ॥1॥

ఇత్యాకర్ణ్య వచో దేవ్యాః స దూతోఽమర్షపూరితః ।
సమాచష్ట సమాగమ్య దైత్యరాజాయ విస్తరాత్ ॥ 2 ॥

తస్య దూతస్య తద్వాక్యమాకర్ణ్యాసురరాట్ తతః ।
స క్రోధః ప్రాహ దైత్యానామధిపం ధూమ్రలోచనం ॥3॥

హే ధూమ్రలోచనాశు త్వం స్వసైన్య పరివారితః।
తామానయ బల్లాద్దుష్టాం కేశాకర్షణ విహ్వలాం ॥4॥

తత్పరిత్రాణదః కశ్చిద్యది వోత్తిష్ఠతేఽపరః।
స హంతవ్యోఽమరోవాపి యక్షో గంధర్వ ఏవ వా ॥5॥

ఋషిరువాచ ॥6॥

తేనాజ్ఞప్తస్తతః శీఘ్రం స దైత్యో ధూమ్రలోచనః।
వృతః షష్ట్యా సహస్రాణాం అసురాణాంద్రుతంయమౌ ॥6॥

న దృష్ట్వా తాం తతో దేవీం తుహినాచల సంస్థితాం।
జగాదోచ్చైః ప్రయాహీతి మూలం శుంబనిశుంభయోః ॥8॥

న చేత్ప్రీత్యాద్య భవతీ మద్భర్తారముపైష్యతి
తతో బలాన్నయామ్యేష కేశాకర్షణవిహ్వలాం ॥9॥

దేవ్యువాచ ॥10॥

దైత్యేశ్వరేణ ప్రహితో బలవాన్బలసంవృతః।
బలాన్నయసి మామేవం తతః కిం తే కరోమ్యహం ॥11॥

ఋషిరువాచ ॥12॥

ఇత్యుక్తః సోఽభ్యధావత్తాం అసురో ధూమ్రలోచనః।
హూంకారేణైవ తం భస్మ సా చకారాంబికా తదా॥13॥

అథ క్రుద్ధం మహాసైన్యం అసురాణాం తథాంబికా।
వవర్ష సాయుకైస్తీక్ష్ణైస్తథా శక్తిపరశ్వధైః ॥14॥

తతో ధుతసటః కోపాత్కృత్వా నాదం సుభైరవం।
పపాతాసుర సేనాయాం సింహో దేవ్యాః స్వవాహనః ॥15॥

కాంశ్చిత్కరప్రహారేణ దైత్యానాస్యేన చాపారాన్।
ఆక్రాంత్యా చాధరేణ్యాన్ జఘాన స మహాసురాన్ ॥16॥

కేషాంచిత్పాటయామాస నఖైః కోష్ఠాని కేసరీ।
తథా తలప్రహారేణ శిరాంసి కృతవాన్ పృథక్ ॥17॥

విచ్ఛిన్నబాహుశిరసః కృతాస్తేన తథాపరే।
పపౌచ రుధిరం కోష్ఠాదన్యేషాం ధుతకేసరః ॥18॥

క్షణేన తద్బలం సర్వం క్షయం నీతం మహాత్మనా।
తేన కేసరిణా దేవ్యా వాహనేనాతికోపినా ॥19॥

శ్రుత్వా తమసురం దేవ్యా నిహతం ధూమ్రలోచనం।
బలం చ క్షయితం కృత్స్నం దేవీ కేసరిణా తతః॥20॥

Know More : Sri Varahi Devi Kavacham

చుకోప దైత్యాధిపతిః శుంభః ప్రస్ఫురితాధరః।
ఆజ్ఞాపయామాస చ తౌ చండముండౌ మహాసురౌ ॥21॥

హేచండ హే ముండ బలైర్బహుభిః పరివారితౌ
తత్ర గచ్ఛత గత్వా చ సా సమానీయతాం లఘు ॥22॥

కేశేష్వాకృష్య బద్ధ్వా వా యది వః సంశయో యుధి।
తదాశేషా యుధైః సర్వైర్ అసురైర్వినిహన్యతాం ॥23॥

తస్యాం హతాయాం దుష్టాయాం సింహే చ వినిపాతితే।
శీఘ్రమాగమ్యతాం బద్వా గృహీత్వాతామథాంబికాం ॥24॥

॥ స్వస్తి శ్రీ మార్కండేయ పురాణే సావర్నికేమన్వంతరే దేవి మహత్మ్యే శుంభనిశుంభసేనానీధూమ్రలోచనవధో నామ షష్టో ధ్యాయః ॥

ఆహుతి
ఓం క్లీం జయంతీ సాంగాయై సశక్తికాయై సపరివారాయై సవాహనాయై మహాహుతిం సమర్పయామి నమః స్వాహా ॥

शुंभनिशुंभसेनानीधूम्रलोचनवधो नाम षष्टो ध्यायः ॥

ध्यानं
नगाधीश्वर विष्त्रां फणि फणोत्तंसोरु रत्नावली
भास्वद् देह लतां निभऽउ नेत्रयोद्भासिताम् ।
माला कुंभ कपाल नीरज करां चंद्रा अर्ध चूढांबरां
सर्वेश्वर भैरवांग निलयां पद्मावतीचिंतये ॥

ऋषिरुवाच ॥1॥

इत्याकर्ण्य वचो देव्याः स दूतोऽमर्षपूरितः ।
समाचष्ट समागम्य दैत्यराजाय विस्तरात् ॥ 2 ॥

तस्य दूतस्य तद्वाक्यमाकर्ण्यासुरराट् ततः ।
स क्रोधः प्राह दैत्यानामधिपं धूम्रलोचनम् ॥3॥

हे धूम्रलोचनाशु त्वं स्वसैन्य परिवारितः।
तामानय बल्लाद्दुष्टां केशाकर्षण विह्वलाम् ॥4॥

तत्परित्राणदः कश्चिद्यदि वोत्तिष्ठतेऽपरः।
स हंतव्योऽमरोवापि यक्षो गंधर्व एव वा ॥5॥

ऋषिरुवाच ॥6॥

तेनाज्ञप्तस्ततः शीघ्रं स दैत्यो धूम्रलोचनः।
वृतः षष्ट्या सहस्राणां असुराणांद्रुतंयमौ ॥6॥

न दृष्ट्वा तां ततो देवीं तुहिनाचल संस्थितां।
जगादोच्चैः प्रयाहीति मूलं शुंबनिशुंभयोः ॥8॥

न चेत्प्रीत्याद्य भवती मद्भर्तारमुपैष्यति
ततो बलान्नयाम्येष केशाकर्षणविह्वलाम् ॥9॥

देव्युवाच ॥10॥

दैत्येश्वरेण प्रहितो बलवान्बलसंवृतः।
बलान्नयसि मामेवं ततः किं ते करोम्यहम् ॥11॥

ऋषिरुवाच ॥12॥

इत्युक्तः सोऽभ्यधावत्तां असुरो धूम्रलोचनः।
हूंकारेणैव तं भस्म सा चकारांबिका तदा॥13॥

अथ क्रुद्धं महासैन्यं असुराणां तथांबिका।
ववर्ष सायुकैस्तीक्ष्णैस्तथा शक्तिपरश्वधैः ॥14॥

ततो धुतसटः कोपात्कृत्वा नादं सुभैरवम्।
पपातासुर सेनायां सिंहो देव्याः स्ववाहनः ॥15॥

कांश्चित्करप्रहारेण दैत्यानास्येन चापारान्।
आक्रांत्या चाधरेण्यान् जघान स महासुरान् ॥16॥

केषांचित्पाटयामास नखैः कोष्ठानि केसरी।
तथा तलप्रहारेण शिरांसि कृतवान् पृथक् ॥17॥

विच्छिन्नबाहुशिरसः कृतास्तेन तथापरे।
पपौच रुधिरं कोष्ठादन्येषां धुतकेसरः ॥18॥

क्षणेन तद्बलं सर्वं क्षयं नीतं महात्मना।
तेन केसरिणा देव्या वाहनेनातिकोपिना ॥19॥

श्रुत्वा तमसुरं देव्या निहतं धूम्रलोचनम्।
बलं च क्षयितं कृत्स्नं देवी केसरिणा ततः॥20॥

चुकोप दैत्याधिपतिः शुंभः प्रस्फुरिताधरः।
आज्ञापयामास च तौ चंडमुंडौ महासुरौ ॥21॥

हेचंड हे मुंड बलैर्बहुभिः परिवारितौ
तत्र गच्छत गत्वा च सा समानीयतां लघु ॥22॥

केशेष्वाकृष्य बद्ध्वा वा यदि वः संशयो युधि।
तदाशेषा युधैः सर्वैर् असुरैर्विनिहन्यतां ॥23॥

तस्यां हतायां दुष्टायां सिंहे च विनिपातिते।
शीघ्रमागम्यतां बद्वा गृहीत्वातामथांबिकाम् ॥24॥

॥ स्वस्ति श्री मार्कंडेय पुराणे सावर्निकेमन्वंतरे देवि महत्म्ये शुंभनिशुंभसेनानीधूम्रलोचनवधो नाम षष्टो ध्यायः ॥

आहुति
ॐ क्लीं जयंती सांगायै सशक्तिकायै सपरिवारायै सवाहनायै महाहुतिं समर्पयामि नमः स्वाहा ॥

śumbhaniśumbhasēnānīdhūmralōchanavadhō nāma ṣaṣṭō dhyāyaḥ ॥

dhyānaṃ
nagādhīśvara viṣtrāṃ phaṇi phaṇōttṃsōru ratnāvaḻī
bhāsvad dēha latāṃ nibh’u nētrayōdbhāsitām ।
mālā kumbha kapāla nīraja karāṃ chandrā ardha chūḍhāmbarāṃ
sarvēśvara bhairavāṅga nilayāṃ padmāvatīchintayē ॥

ṛṣiruvācha ॥1॥

ityākarṇya vachō dēvyāḥ sa dūtō’marṣapūritaḥ ।
samāchaṣṭa samāgamya daityarājāya vistarāt ॥ 2 ॥

tasya dūtasya tadvākyamākarṇyāsurarāṭ tataḥ ।
sa krōdhaḥ prāha daityānāmadhipaṃ dhūmralōchanam ॥3॥

hē dhūmralōchanāśu tvaṃ svasainya parivāritaḥ।
tāmānaya ballādduṣṭāṃ kēśākarṣaṇa vihvalām ॥4॥

tatparitrāṇadaḥ kaśchidyadi vōttiṣṭhatē’paraḥ।
sa hantavyō’marōvāpi yakṣō gandharva ēva vā ॥5॥

ṛṣiruvācha ॥6॥

tēnājñaptastataḥ śīghraṃ sa daityō dhūmralōchanaḥ।
vṛtaḥ ṣaṣṭyā sahasrāṇāṃ asurāṇāndrutaṃyamau ॥6॥

na dṛṣṭvā tāṃ tatō dēvīṃ tuhināchala saṃsthitāṃ।
jagādōchchaiḥ prayāhīti mūlaṃ śumbaniśumbhayōḥ ॥8॥

na chētprītyādya bhavatī madbhartāramupaiṣyati
tatō balānnayāmyēṣa kēśākarṣaṇavihvalām ॥9॥

dēvyuvācha ॥10॥

daityēśvarēṇa prahitō balavānbalasaṃvṛtaḥ।
balānnayasi māmēvaṃ tataḥ kiṃ tē karōmyaham ॥11॥

ṛṣiruvācha ॥12॥

ityuktaḥ sō’bhyadhāvattāṃ asurō dhūmralōchanaḥ।
hūṅkārēṇaiva taṃ bhasma sā chakārāmbikā tadā॥13॥

atha kruddhaṃ mahāsainyaṃ asurāṇāṃ tathāmbikā।
vavarṣa sāyukaistīkṣṇaistathā śaktiparaśvadhaiḥ ॥14॥

tatō dhutasaṭaḥ kōpātkṛtvā nādaṃ subhairavam।
papātāsura sēnāyāṃ siṃhō dēvyāḥ svavāhanaḥ ॥15॥

kāṃśchitkaraprahārēṇa daityānāsyēna chāpārān।
ākrāntyā chādharēṇyān jaghāna sa mahāsurān ॥16॥

kēṣāñchitpāṭayāmāsa nakhaiḥ kōṣṭhāni kēsarī।
tathā talaprahārēṇa śirāṃsi kṛtavān pṛthak ॥17॥

vichChinnabāhuśirasaḥ kṛtāstēna tathāparē।
papaucha rudhiraṃ kōṣṭhādanyēṣāṃ dhutakēsaraḥ ॥18॥

kṣaṇēna tadbalaṃ sarvaṃ kṣayaṃ nītaṃ mahātmanā।
tēna kēsariṇā dēvyā vāhanēnātikōpinā ॥19॥

śrutvā tamasuraṃ dēvyā nihataṃ dhūmralōchanam।
balaṃ cha kṣayitaṃ kṛtsnaṃ dēvī kēsariṇā tataḥ॥20॥

chukōpa daityādhipatiḥ śumbhaḥ prasphuritādharaḥ।
ājñāpayāmāsa cha tau chaṇḍamuṇḍau mahāsurau ॥21॥

hēchaṇḍa hē muṇḍa balairbahubhiḥ parivāritau
tatra gachChata gatvā cha sā samānīyatāṃ laghu ॥22॥

kēśēṣvākṛṣya baddhvā vā yadi vaḥ saṃśayō yudhi।
tadāśēṣā yudhaiḥ sarvair asurairvinihanyatāṃ ॥23॥

tasyāṃ hatāyāṃ duṣṭāyāṃ siṃhē cha vinipātitē।
śīghramāgamyatāṃ badvā gṛhītvātāmathāmbikām ॥24॥

॥ svasti śrī mārkaṇḍēya purāṇē sāvarnikēmanvantarē dēvi mahatmyē śumbhaniśumbhasēnānīdhūmralōchanavadhō nāma ṣaṣṭō dhyāyaḥ ॥

āhuti
ōṃ klīṃ jayantī sāṅgāyai saśaktikāyai saparivārāyai savāhanāyai mahāhutiṃ samarpayāmi namaḥ svāhā ॥