Durga Saptashati Chapter 12

ఫలశ్రుతిర్నామ ద్వాదశోఽధ్యాయః ॥

ధ్యానం
విధ్యుద్ధామ సమప్రభాం మృగపతి స్కంధ స్థితాం భీషణాం।
కన్యాభిః కరవాల ఖేట విలసద్దస్తాభి రాసేవితాం
హస్తైశ్చక్ర గధాసి ఖేట విశిఖాం గుణం తర్జనీం
విభ్రాణ మనలాత్మికాం శిశిధరాం దుర్గాం త్రినేత్రాం భజే

దేవ్యువాచ॥1॥

ఏభిః స్తవైశ్చ మా నిత్యం స్తోష్యతే యః సమాహితః।
తస్యాహం సకలాం బాధాం నాశయిష్యామ్య సంశయం ॥2॥

మధుకైటభనాశం చ మహిషాసురఘాతనం।
కీర్తియిష్యంతి యే త ద్వద్వధం శుంభనిశుంభయోః ॥3॥

అష్టమ్యాం చ చతుర్ధశ్యాం నవమ్యాం చైకచేతసః।
శ్రోష్యంతి చైవ యే భక్త్యా మమ మాహాత్మ్యముత్తమం ॥4॥

న తేషాం దుష్కృతం కించిద్ దుష్కృతోత్థా న చాపదః।
భవిష్యతి న దారిద్ర్యం న చై వేష్టవియోజనం ॥5॥

శత్రుభ్యో న భయం తస్య దస్యుతో వా న రాజతః।
న శస్త్రానలతో యౌఘాత్ కదాచిత్ సంభవిష్యతి ॥6॥

తస్మాన్మమైతన్మాహత్మ్యం పఠితవ్యం సమాహితైః।
శ్రోతవ్యం చ సదా భక్త్యా పరం స్వస్త్యయనం హి తత్ ॥7॥

ఉప సర్గాన శేషాంస్తు మహామారీ సముద్భవాన్।
తథా త్రివిధ ముత్పాతం మాహాత్మ్యం శమయేన్మమ ॥8॥

యత్రైత త్పఠ్యతే సమ్యఙ్నిత్యమాయతనే మమ।
సదా న తద్విమోక్ష్యామి సాన్నిధ్యం తత్ర మేస్థితం ॥9॥

బలి ప్రదానే పూజాయామగ్ని కార్యే మహోత్సవే।
సర్వం మమైతన్మాహాత్మ్యం ఉచ్చార్యం శ్రావ్యమేవచ ॥10॥

జానతాజానతా వాపి బలి పూజాం తథా కృతాం।
ప్రతీక్షిష్యామ్యహం ప్రీత్యా వహ్ని హోమం తథా కృతం ॥11॥

శరత్కాలే మహాపూజా క్రియతే యాచ వార్షికీ।
తస్యాం మమైతన్మాహాత్మ్యం శ్రుత్వా భక్తిసమన్వితః ॥12॥

సర్వబాధావినిర్ముక్తో ధనధాన్యసమన్వితః।
మనుష్యో మత్ప్రసాదేన భవిష్యతి న సంశయః॥13॥

శ్రుత్వా మమైతన్మాహాత్మ్యం తథా చోత్పత్తయః శుభాః।
పరాక్రమం చ యుద్ధేషు జాయతే నిర్భయః పుమాన్॥14॥

రిపవః సంక్షయం యాంతి కళ్యాణాం చోపపధ్యతే।
నందతే చ కులం పుంసాం మహాత్మ్యం మమశృణ్వతాం॥15॥

శాంతికర్మాణి సర్వత్ర తథా దుఃస్వప్నదర్శనే।
గ్రహపీడాసు చోగ్రాసు మహాత్మ్యం శృణుయాన్మమ॥16॥

ఉపసర్గాః శమం యాంతి గ్రహపీడాశ్చ దారుణాః
దుఃస్వప్నం చ నృభిర్దృష్టం సుస్వప్నముపజాయతే॥17॥

బాలగ్రహాభిభూతానం బాలానాం శాంతికారకం।
సంఘాతభేదే చ నృణాం మైత్రీకరణముత్తమం॥18॥

దుర్వృత్తానామశేషాణాం బలహానికరం పరం।
రక్షోభూతపిశాచానాం పఠనాదేవ నాశనం॥19॥

సర్వం మమైతన్మాహాత్మ్యం మమ సన్నిధికారకం।
పశుపుష్పార్ఘ్యధూపైశ్చ గంధదీపైస్తథోత్తమైః॥20॥

విప్రాణాం భోజనైర్హోమైః ప్రొక్షణీయైరహర్నిశం।
అన్యైశ్చ వివిధైర్భోగైః ప్రదానైర్వత్సరేణ యా॥21॥

ప్రీతిర్మే క్రియతే సాస్మిన్ సకృదుచ్చరితే శ్రుతే।
శ్రుతం హరతి పాపాని తథారోగ్యం ప్రయచ్ఛతి॥22॥

రక్షాం కరోతి భూతేభ్యో జన్మనాం కీర్తినం మమ।
యుద్దేషు చరితం యన్మే దుష్ట దైత్య నిబర్హణం॥23॥

తస్మింఛృతే వైరికృతం భయం పుంసాం న జాయతే।
యుష్మాభిః స్తుతయో యాశ్చ యాశ్చ బ్రహ్మర్షిభిః కృతాః॥24॥

బ్రహ్మణా చ కృతాస్తాస్తు ప్రయచ్ఛంతు శుభాం మతిం।
అరణ్యే ప్రాంతరే వాపి దావాగ్ని పరివారితః॥25॥

దస్యుభిర్వా వృతః శూన్యే గృహీతో వాపి శతృభిః।
సింహవ్యాఘ్రానుయాతో వా వనేవా వన హస్తిభిః॥26॥

రాజ్ఞా క్రుద్దేన చాజ్ఞప్తో వధ్యో బంద గతోఽపివా।
ఆఘూర్ణితో వా వాతేన స్థితః పోతే మహార్ణవే॥27॥

పతత్సు చాపి శస్త్రేషు సంగ్రామే భృశదారుణే।
సర్వాబాధాశు ఘోరాసు వేదనాభ్యర్దితోఽపివా॥28॥

స్మరన్ మమైతచ్చరితం నరో ముచ్యేత సంకటాత్।
మమ ప్రభావాత్సింహాద్యా దస్యవో వైరిణ స్తథా॥29॥

దూరాదేవ పలాయంతే స్మరతశ్చరితం మమ॥30॥

ఋషిరువాచ॥31॥

ఇత్యుక్త్వా సా భగవతీ చండికా చండవిక్రమా।
పశ్యతాం సర్వ దేవానాం తత్రైవాంతరధీయత॥32॥

తేఽపి దేవా నిరాతంకాః స్వాధికారాన్యథా పురా।
యజ్ఞభాగభుజః సర్వే చక్రుర్వి నిహతారయః॥33॥

దైత్యాశ్చ దేవ్యా నిహతే శుంభే దేవరిపఽఉ యుధి
జగద్విధ్వంసకే తస్మిన్ మహోగ్రేఽతుల విక్రమే॥34॥

నిశుంభే చ మహావీర్యే శేషాః పాతాళమాయయుః॥35॥

ఏవం భగవతీ దేవీ సా నిత్యాపి పునః పునః।
సంభూయ కురుతే భూప జగతః పరిపాలనం॥36॥

తయైతన్మోహ్యతే విశ్వం సైవ విశ్వం ప్రసూయతే।
సాయాచితా చ విజ్ఞానం తుష్టా ఋద్ధిం ప్రయచ్ఛతి॥37॥

వ్యాప్తం తయైతత్సకలం బ్రహ్మాండం మనుజేశ్వర।
మహాదేవ్యా మహాకాళీ మహామారీ స్వరూపయా॥38॥

సైవ కాలే మహామారీ సైవ సృష్తిర్భవత్యజా।
స్థితిం కరోతి భూతానాం సైవ కాలే సనాతనీ॥39॥

భవకాలే నృణాం సైవ లక్ష్మీర్వృద్ధిప్రదా గృహే।
సైవాభావే తథా లక్ష్మీ ర్వినాశాయోపజాయతే॥40॥

స్తుతా సంపూజితా పుష్పైర్గంధధూపాదిభిస్తథా।
దదాతి విత్తం పుత్రాంశ్చ మతిం ధర్మే గతిం శుభాం॥41॥

॥ ఇతి శ్రీ మార్కండేయ పురాణే సావర్నికే మన్వంతరే దేవీ మహత్మ్యే ఫలశ్రుతిర్నామ ద్వాదశోఽధ్యాయ సమాప్తమ్ ॥

ఆహుతి
ఓం క్లీం జయంతీ సాంగాయై సశక్తికాయై సపరివారాయై సవాహనాయై వరప్రధాయై వైష్ణవీ దేవ్యై అహాహుతిం సమర్పయామి నమః స్వాహా ॥

फलश्रुतिर्नाम द्वादशोऽध्यायः ॥

ध्यानं
विध्युद्धाम समप्रभां मृगपति स्कंध स्थितां भीषणां।
कन्याभिः करवाल खेट विलसद्दस्ताभि रासेवितां
हस्तैश्चक्र गधासि खेट विशिखां गुणं तर्जनीं
विभ्राण मनलात्मिकां शिशिधरां दुर्गां त्रिनेत्रां भजे

देव्युवाच॥1॥

एभिः स्तवैश्च मा नित्यं स्तोष्यते यः समाहितः।
तस्याहं सकलां बाधां नाशयिष्याम्य संशयम् ॥2॥

मधुकैटभनाशं च महिषासुरघातनम्।
कीर्तियिष्यंति ये त द्वद्वधं शुंभनिशुंभयोः ॥3॥

अष्टम्यां च चतुर्धश्यां नवम्यां चैकचेतसः।
श्रोष्यंति चैव ये भक्त्या मम माहात्म्यमुत्तमम् ॥4॥

न तेषां दुष्कृतं किंचिद् दुष्कृतोत्था न चापदः।
भविष्यति न दारिद्र्यं न चै वेष्टवियोजनम् ॥5॥

शत्रुभ्यो न भयं तस्य दस्युतो वा न राजतः।
न शस्त्रानलतो यौघात् कदाचित् संभविष्यति ॥6॥

तस्मान्ममैतन्माहत्म्यं पठितव्यं समाहितैः।
श्रोतव्यं च सदा भक्त्या परं स्वस्त्ययनं हि तत् ॥7॥

उप सर्गान शेषांस्तु महामारी समुद्भवान्।
तथा त्रिविध मुत्पातं माहात्म्यं शमयेन्मम ॥8॥

यत्रैत त्पठ्यते सम्यङ्नित्यमायतने मम।
सदा न तद्विमोक्ष्यामि सान्निध्यं तत्र मेस्थितम् ॥9॥

बलि प्रदाने पूजायामग्नि कार्ये महोत्सवे।
सर्वं ममैतन्माहात्म्यं उच्चार्यं श्राव्यमेवच ॥10॥

जानताजानता वापि बलि पूजां तथा कृताम्।
प्रतीक्षिष्याम्यहं प्रीत्या वह्नि होमं तथा कृतम् ॥11॥

शरत्काले महापूजा क्रियते याच वार्षिकी।
तस्यां ममैतन्माहात्म्यं श्रुत्वा भक्तिसमन्वितः ॥12॥

सर्वबाधाविनिर्मुक्तो धनधान्यसमन्वितः।
मनुष्यो मत्प्रसादेन भविष्यति न संशयः॥13॥

श्रुत्वा ममैतन्माहात्म्यं तथा चोत्पत्तयः शुभाः।
पराक्रमं च युद्धेषु जायते निर्भयः पुमान्॥14॥

रिपवः संक्षयं यांति कल्याणां चोपपध्यते।
नंदते च कुलं पुंसां महात्म्यं ममशृण्वताम्॥15॥

शांतिकर्माणि सर्वत्र तथा दुःस्वप्नदर्शने।
ग्रहपीडासु चोग्रासु महात्म्यं शृणुयान्मम॥16॥

उपसर्गाः शमं यांति ग्रहपीडाश्च दारुणाः
दुःस्वप्नं च नृभिर्दृष्टं सुस्वप्नमुपजायते॥17॥

बालग्रहाभिभूतानं बालानां शांतिकारकम्।
संघातभेदे च नृणां मैत्रीकरणमुत्तमम्॥18॥

दुर्वृत्तानामशेषाणां बलहानिकरं परम्।
रक्षोभूतपिशाचानां पठनादेव नाशनम्॥19॥

सर्वं ममैतन्माहात्म्यं मम सन्निधिकारकम्।
पशुपुष्पार्घ्यधूपैश्च गंधदीपैस्तथोत्तमैः॥20॥

विप्राणां भोजनैर्होमैः प्रॊक्षणीयैरहर्निशम्।
अन्यैश्च विविधैर्भोगैः प्रदानैर्वत्सरेण या॥21॥

प्रीतिर्मे क्रियते सास्मिन् सकृदुच्चरिते श्रुते।
श्रुतं हरति पापानि तथारोग्यं प्रयच्छति॥22॥

रक्षां करोति भूतेभ्यो जन्मनां कीर्तिनं मम।
युद्देषु चरितं यन्मे दुष्ट दैत्य निबर्हणम्॥23॥

तस्मिंछृते वैरिकृतं भयं पुंसां न जायते।
युष्माभिः स्तुतयो याश्च याश्च ब्रह्मर्षिभिः कृताः॥24॥

ब्रह्मणा च कृतास्तास्तु प्रयच्छंतु शुभां मतिम्।
अरण्ये प्रांतरे वापि दावाग्नि परिवारितः॥25॥

दस्युभिर्वा वृतः शून्ये गृहीतो वापि शतृभिः।
सिंहव्याघ्रानुयातो वा वनेवा वन हस्तिभिः॥26॥

राज्ञा क्रुद्देन चाज्ञप्तो वध्यो बंद गतोऽपिवा।
आघूर्णितो वा वातेन स्थितः पोते महार्णवे॥27॥

पतत्सु चापि शस्त्रेषु संग्रामे भृशदारुणे।
सर्वाबाधाशु घोरासु वेदनाभ्यर्दितोऽपिवा॥28॥

स्मरन् ममैतच्चरितं नरो मुच्येत संकटात्।
मम प्रभावात्सिंहाद्या दस्यवो वैरिण स्तथा॥29॥

दूरादेव पलायंते स्मरतश्चरितं मम॥30॥

ऋषिरुवाच॥31॥

इत्युक्त्वा सा भगवती चंडिका चंडविक्रमा।
पश्यतां सर्व देवानां तत्रैवांतरधीयत॥32॥

तेऽपि देवा निरातंकाः स्वाधिकारान्यथा पुरा।
यज्ञभागभुजः सर्वे चक्रुर्वि निहतारयः॥33॥

दैत्याश्च देव्या निहते शुंभे देवरिपऽउ युधि
जगद्विध्वंसके तस्मिन् महोग्रेऽतुल विक्रमे॥34॥

निशुंभे च महावीर्ये शेषाः पातालमाययुः॥35॥

एवं भगवती देवी सा नित्यापि पुनः पुनः।
संभूय कुरुते भूप जगतः परिपालनम्॥36॥

तयैतन्मोह्यते विश्वं सैव विश्वं प्रसूयते।
सायाचिता च विज्ञानं तुष्टा ऋद्धिं प्रयच्छति॥37॥

व्याप्तं तयैतत्सकलं ब्रह्मांडं मनुजेश्वर।
महादेव्या महाकाली महामारी स्वरूपया॥38॥

सैव काले महामारी सैव सृष्तिर्भवत्यजा।
स्थितिं करोति भूतानां सैव काले सनातनी॥39॥

भवकाले नृणां सैव लक्ष्मीर्वृद्धिप्रदा गृहे।
सैवाभावे तथा लक्ष्मी र्विनाशायोपजायते॥40॥

स्तुता संपूजिता पुष्पैर्गंधधूपादिभिस्तथा।
ददाति वित्तं पुत्रांश्च मतिं धर्मे गतिं शुभां॥41॥

॥ इति श्री मार्कंडेय पुराणे सावर्निके मन्वंतरे देवी महत्म्ये फलश्रुतिर्नाम द्वादशोऽध्याय समाप्तम् ॥

आहुति
ॐ क्लीं जयंती सांगायै सशक्तिकायै सपरिवारायै सवाहनायै वरप्रधायै वैष्णवी देव्यै अहाहुतिं समर्पयामि नमः स्वाहा ॥

phalaśrutirnāma dvādaśō’dhyāyaḥ ॥

dhyānaṃ
vidhyuddhāma samaprabhāṃ mṛgapati skandha sthitāṃ bhīṣaṇāṃ।
kanyābhiḥ karavāla khēṭa vilasaddastābhi rāsēvitāṃ
hastaiśchakra gadhāsi khēṭa viśikhāṃ guṇaṃ tarjanīṃ
vibhrāṇa manalātmikāṃ śiśidharāṃ durgāṃ trinētrāṃ bhajē

dēvyuvācha॥1॥

ēbhiḥ stavaiścha mā nityaṃ stōṣyatē yaḥ samāhitaḥ।
tasyāhaṃ sakalāṃ bādhāṃ nāśayiṣyāmya saṃśayam ॥2॥

madhukaiṭabhanāśaṃ cha mahiṣāsuraghātanam।
kīrtiyiṣyanti yē ta dvadvadhaṃ śumbhaniśumbhayōḥ ॥3॥

aṣṭamyāṃ cha chaturdhaśyāṃ navamyāṃ chaikachētasaḥ।
śrōṣyanti chaiva yē bhaktyā mama māhātmyamuttamam ॥4॥

na tēṣāṃ duṣkṛtaṃ kiñchid duṣkṛtōtthā na chāpadaḥ।
bhaviṣyati na dāridryaṃ na chai vēṣṭaviyōjanam ॥5॥

śatrubhyō na bhayaṃ tasya dasyutō vā na rājataḥ।
na śastrānalatō yaughāt kadāchit sambhaviṣyati ॥6॥

tasmānmamaitanmāhatmyaṃ paṭhitavyaṃ samāhitaiḥ।
śrōtavyaṃ cha sadā bhaktyā paraṃ svastyayanaṃ hi tat ॥7॥

upa sargāna śēṣāṃstu mahāmārī samudbhavān।
tathā trividha mutpātaṃ māhātmyaṃ śamayēnmama ॥8॥

yatraita tpaṭhyatē samyaṅnityamāyatanē mama।
sadā na tadvimōkṣyāmi sānnidhyaṃ tatra mēsthitam ॥9॥

bali pradānē pūjāyāmagni kāryē mahōtsavē।
sarvaṃ mamaitanmāhātmyaṃ uchchāryaṃ śrāvyamēvacha ॥10॥

jānatājānatā vāpi bali pūjāṃ tathā kṛtām।
pratīkṣiṣyāmyahaṃ prītyā vahni hōmaṃ tathā kṛtam ॥11॥

śaratkālē mahāpūjā kriyatē yācha vārṣikī।
tasyāṃ mamaitanmāhātmyaṃ śrutvā bhaktisamanvitaḥ ॥12॥

sarvabādhāvinirmuktō dhanadhānyasamanvitaḥ।
manuṣyō matprasādēna bhaviṣyati na saṃśayaḥ॥13॥

śrutvā mamaitanmāhātmyaṃ tathā chōtpattayaḥ śubhāḥ।
parākramaṃ cha yuddhēṣu jāyatē nirbhayaḥ pumān॥14॥

ripavaḥ saṅkṣayaṃ yānti kaḻyāṇāṃ chōpapadhyatē।
nandatē cha kulaṃ puṃsāṃ mahātmyaṃ mamaśṛṇvatām॥15॥

śāntikarmāṇi sarvatra tathā duḥsvapnadarśanē।
grahapīḍāsu chōgrāsu mahātmyaṃ śṛṇuyānmama॥16॥

upasargāḥ śamaṃ yānti grahapīḍāścha dāruṇāḥ
duḥsvapnaṃ cha nṛbhirdṛṣṭaṃ susvapnamupajāyatē॥17॥

bālagrahābhibhūtānaṃ bālānāṃ śāntikārakam।
saṅghātabhēdē cha nṛṇāṃ maitrīkaraṇamuttamam॥18॥

durvṛttānāmaśēṣāṇāṃ balahānikaraṃ param।
rakṣōbhūtapiśāchānāṃ paṭhanādēva nāśanam॥19॥

sarvaṃ mamaitanmāhātmyaṃ mama sannidhikārakam।
paśupuṣpārghyadhūpaiścha gandhadīpaistathōttamaiḥ॥20॥

viprāṇāṃ bhōjanairhōmaiḥ prokṣaṇīyairaharniśam।
anyaiścha vividhairbhōgaiḥ pradānairvatsarēṇa yā॥21॥

prītirmē kriyatē sāsmin sakṛduchcharitē śrutē।
śrutaṃ harati pāpāni tathārōgyaṃ prayachChati॥22॥

Know More : 108 Names of Parvathi 

rakṣāṃ karōti bhūtēbhyō janmanāṃ kīrtinaṃ mama।
yuddēṣu charitaṃ yanmē duṣṭa daitya nibarhaṇam॥23॥

tasmiñChṛtē vairikṛtaṃ bhayaṃ puṃsāṃ na jāyatē।
yuṣmābhiḥ stutayō yāścha yāścha brahmarṣibhiḥ kṛtāḥ॥24॥

brahmaṇā cha kṛtāstāstu prayachChantu śubhāṃ matim।
araṇyē prāntarē vāpi dāvāgni parivāritaḥ॥25॥

dasyubhirvā vṛtaḥ śūnyē gṛhītō vāpi śatṛbhiḥ।
siṃhavyāghrānuyātō vā vanēvā vana hastibhiḥ॥26॥

rājñā kruddēna chājñaptō vadhyō banda gatō’pivā।
āghūrṇitō vā vātēna sthitaḥ pōtē mahārṇavē॥27॥

patatsu chāpi śastrēṣu saṅgrāmē bhṛśadāruṇē।
sarvābādhāśu ghōrāsu vēdanābhyarditō’pivā॥28॥

smaran mamaitachcharitaṃ narō muchyēta saṅkaṭāt।
mama prabhāvātsiṃhādyā dasyavō vairiṇa stathā॥29॥

dūrādēva palāyantē smarataścharitaṃ mama॥30॥

ṛṣiruvācha॥31॥

ityuktvā sā bhagavatī chaṇḍikā chaṇḍavikramā।
paśyatāṃ sarva dēvānāṃ tatraivāntaradhīyata॥32॥

tē’pi dēvā nirātaṅkāḥ svādhikārānyathā purā।
yajñabhāgabhujaḥ sarvē chakrurvi nihatārayaḥ॥33॥

daityāścha dēvyā nihatē śumbhē dēvarip’u yudhi
jagadvidhvaṃsakē tasmin mahōgrē’tula vikramē॥34॥

niśumbhē cha mahāvīryē śēṣāḥ pātāḻamāyayuḥ॥35॥

ēvaṃ bhagavatī dēvī sā nityāpi punaḥ punaḥ।
sambhūya kurutē bhūpa jagataḥ paripālanam॥36॥

tayaitanmōhyatē viśvaṃ saiva viśvaṃ prasūyatē।
sāyāchitā cha vijñānaṃ tuṣṭā ṛddhiṃ prayachChati॥37॥

vyāptaṃ tayaitatsakalaṃ brahmāṇḍaṃ manujēśvara।
mahādēvyā mahākāḻī mahāmārī svarūpayā॥38॥

saiva kālē mahāmārī saiva sṛṣtirbhavatyajā।
sthitiṃ karōti bhūtānāṃ saiva kālē sanātanī॥39॥

bhavakālē nṛṇāṃ saiva lakṣmīrvṛddhipradā gṛhē।
saivābhāvē tathā lakṣmī rvināśāyōpajāyatē॥40॥

stutā sampūjitā puṣpairgandhadhūpādibhistathā।
dadāti vittaṃ putrāṃścha matiṃ dharmē gatiṃ śubhāṃ॥41॥

॥ iti śrī mārkaṇḍēya purāṇē sāvarnikē manvantarē dēvī mahatmyē phalaśrutirnāma dvādaśō’dhyāya samāptam ॥

āhuti
ōṃ klīṃ jayantī sāṅgāyai saśaktikāyai saparivārāyai savāhanāyai varapradhāyai vaiṣṇavī dēvyai ahāhutiṃ samarpayāmi namaḥ svāhā ॥