Durga Saptashati Chapter 3

మహిషాసురవధో నామ తృతీయోఽధ్యాయః ॥

ధ్యానం
ఓం ఉద్యద్భానుసహస్రకాంతిం అరుణక్షౌమాం శిరోమాలికాం
రక్తాలిప్త పయోధరాం జపవటీం విద్యామభీతిం వరమ్ ।
హస్తాబ్జైర్ధధతీం త్రినేత్రవక్త్రారవిందశ్రియం
దేవీం బద్ధహిమాంశురత్నమకుటాం వందేఽరవిందస్థితామ్ ॥

ఋషిరువాచ ॥1॥

నిహన్యమానం తత్సైన్యం అవలోక్య మహాసురః।
సేనానీశ్చిక్షురః కోపాద్ ధ్యయౌ యోద్ధుమథాంబికామ్ ॥2॥

స దేవీం శరవర్షేణ వవర్ష సమరేఽసురః।
యథా మేరుగిరేఃశృంగం తోయవర్షేణ తోయదః ॥3॥

తస్య ఛిత్వా తతో దేవీ లీలయైవ శరోత్కరాన్।
జఘాన తురగాన్బాణైర్యంతారం చైవ వాజినాం ॥4॥

చిచ్ఛేద చ ధనుఃసధ్యో ధ్వజం చాతిసముచ్ఛృతం।
వివ్యాధ చైవ గాత్రేషు చిన్నధన్వానమాశుగైః ॥5॥

సచ్ఛిన్నధన్వా విరథో హతాశ్వో హతసారథిః।
అభ్యధావత తాం దేవీం ఖడ్గచర్మధరోఽసురః ॥6॥

సింహమాహత్య ఖడ్గేన తీక్ష్ణధారేణ మూర్ధని।
ఆజఘాన భుజే సవ్యే దేవీం అవ్యతివేగవాన్ ॥6॥

తస్యాః ఖడ్గో భుజం ప్రాప్య పఫాల నృపనందన।
తతో జగ్రాహ శూలం స కోపాద్ అరుణలోచనః ॥8॥

చిక్షేప చ తతస్తత్తు భద్రకాళ్యాం మహాసురః।
జాజ్వల్యమానం తేజోభీ రవిబింబమివాంబరాత్ ॥9॥

దృష్ట్వా తదాపతచ్ఛూలం దేవీ శూలమముంచత।
తచ్ఛూలంశతధా తేన నీతం శూలం స చ మహాసురః ॥10॥

హతే తస్మిన్మహావీర్యే మహిషస్య చమూపతౌ।
ఆజగామ గజారూడః శ్చామరస్త్రిదశార్దనః ॥11॥

సోఽపి శక్తింముమోచాథ దేవ్యాస్తాం అంబికా ద్రుతం।
హుంకారాభిహతాం భూమౌ పాతయామాసనిష్ప్రభాం ॥12॥

భగ్నాం శక్తిం నిపతితాం దృష్ట్వా క్రోధసమన్వితః
చిక్షేప చామరః శూలం బాణైస్తదపి సాచ్ఛినత్ ॥13॥

తతః సింహఃసముత్పత్య గజకుంతరే ంభాంతరేస్థితః।
బాహుయుద్ధేన యుయుధే తేనోచ్చైస్త్రిదశారిణా ॥14॥

యుధ్యమానఽఉ తతస్తఽఉ తు తస్మాన్నాగాన్మహీం గతఽఉ
యుయుధాతేఽతిసంరబ్ధౌ ప్రహారై అతిదారుణైః ॥15॥

తతో వేగాత్ ఖముత్పత్య నిపత్య చ మృగారిణా।
కరప్రహారేణ శిరశ్చామరస్య పృథక్ కృతం ॥16॥

ఉదగ్రశ్చ రణే దేవ్యా శిలావృక్షాదిభిర్హతః।
దంత ముష్టితలైశ్చైవ కరాళశ్చ నిపాతితః ॥17॥

దేవీ కృద్ధా గదాపాతైః శ్చూర్ణయామాస చోద్ధతం।
భాష్కలం భిందిపాలేన బాణైస్తామ్రం తథాంధకం ॥18॥

ఉగ్రాస్యముగ్రవీర్యం చ తథైవ చ మహాహనుం
త్రినేత్రా చ త్రిశూలేన జఘాన పరమేశ్వరీ ॥19॥

బిడాలస్యాసినా కాయాత్ పాతయామాస వై శిరః।
దుర్ధరం దుర్ముఖం చోభౌ శరైర్నిన్యే యమక్షయం ॥20॥

ఏవం సంక్షీయమాణే తు స్వసైన్యే మహిషాసురః।
మాహిషేణ స్వరూపేణ త్రాసయామాసతాన్ గణాన్ ॥21॥

కాంశ్చిత్తుండప్రహారేణ ఖురక్షేపైస్తథాపరాన్।
లాంగూలతాడితాంశ్చాన్యాన్ శృంగాభ్యాం చ విదారితా ॥22॥

వేగేన కాంశ్చిదపరాన్నాదేన భ్రమణేన చ।
నిః శ్వాసపవనేనాన్యాన్ పాతయామాస భూతలే॥23॥

నిపాత్య ప్రమథానీకమభ్యధావత సోఽసురః
సింహం హంతుం మహాదేవ్యాః కోపం చక్రే తతోఽంభికా ॥24॥

Know More : 108 Names of Durga

సోఽపి కోపాన్మహావీర్యః ఖురక్షుణ్ణమహీతలః।
శృంగాభ్యాం పర్వతానుచ్చాంశ్చిక్షేప చ ననాద చ ॥25॥

వేగ భ్రమణ విక్షుణ్ణా మహీ తస్య వ్యశీర్యత।
లాంగూలేనాహతశ్చాబ్ధిః ప్లావయామాస సర్వతః ॥26॥

ధుతశృంగ్విభిన్నాశ్చ ఖండం ఖండం యయుర్ఘనాః।
శ్వాసానిలాస్తాః శతశో నిపేతుర్నభసోఽచలాః ॥27॥

ఇతిక్రోధసమాధ్మాతమాపతంతం మహాసురం।
దృష్ట్వా సా చండికా కోపం తద్వధాయ తదాఽకరోత్ ॥28॥

సా క్షిత్ప్వా తస్య వైపాశం తం బబంధ మహాసురం।
తత్యాజమాహిషం రూపం సోఽపి బద్ధో మహామృధే ॥29॥

తతః సింహోఽభవత్సధ్యో యావత్తస్యాంబికా శిరః।
ఛినత్తి తావత్ పురుషః ఖడ్గపాణి రదృశ్యత ॥30॥

తత ఏవాశు పురుషం దేవీ చిచ్ఛేద సాయకైః।
తం ఖడ్గచర్మణా సార్ధం తతః సోఽ భూన్మహా గజః ॥31॥

కరేణ చ మహాసింహం తం చకర్ష జగర్జచ ।
కర్షతస్తు కరం దేవీ ఖడ్గేన నిరకృంతత ॥32॥

తతో మహాసురో భూయో మాహిషం వపురాస్థితః।
తథైవ క్షోభయామాస త్రైలోక్యం సచరాచరం ॥33॥

తతః క్రుద్ధా జగన్మాతా చండికా పాన ముత్తమం।
పపౌ పునః పునశ్చైవ జహాసారుణలోచనా ॥34॥

ననర్ద చాసురః సోఽపి బలవీర్యమదోద్ధతః।
విషాణాభ్యాం చ చిక్షేప చండికాం ప్రతిభూధరాన్॥35॥

సా చ తా న్ప్రహితాం స్తేన చూర్ణయంతీ శరోత్కరైః।
ఉవాచ తం మదోద్ధూతముఖరాగాకులాక్షరం ॥36॥

దేవ్యు​ఉవాచ॥

గర్జ గర్జ క్షణం మూఢ మధు యావత్పిబామ్యహం।
మయాత్వయి హతేఽత్రైవ గర్జిష్యంత్యాశు దేవతాః ॥37॥

ఋషిరువాచ॥

ఏవముక్త్వా సముత్పత్య సారూఢా తం మహాసురం।
పాదేనా క్రమ్య కంఠే చ శూలేనైన మతాడయత్ ॥38॥

తతః సోఽపి పదాక్రాంతస్తయా నిజముఖాత్తతః।
అర్ధ నిష్క్రాంత ఏవాసీద్దేవ్యా వీర్యేణ సంవృతః ॥40॥

అర్ధ నిష్క్రాంత ఏవాసౌ యుధ్యమానో మహాసురః ।
తయా మహాసినా దేవ్యా శిరశ్ఛిత్త్వా నిపాతితః ॥41॥

తతో హాహాకృతం సర్వం దైత్యసైన్యం ననాశ తత్।
ప్రహర్షం చ పరం జగ్ముః సకలా దేవతాగణాః ॥42॥

తుష్టు వుస్తాం సురా దేవీం సహదివ్యైర్మహర్షిభిః।
జగుర్గుంధర్వపతయో ననృతుశ్చాప్సరోగణాః ॥43॥

॥ ఇతి శ్రీ మార్కండేయ పురాణే సావర్నికే మన్వంతరే దేవి మహత్మ్యే మహిషాసురవధో నామ తృతీయోఽధ్యాయం సమాప్తమ్ ॥

ఆహుతి
హ్రీం జయంతీ సాంగాయై సాయుధాయై సశక్తికాయై సపరివారాయై సవాహనాయై శ్రీ మహాలక్ష్మ్యై లక్ష్మీ బీజాదిష్టాయై మహాహుతిం సమర్పయామి నమః స్వాహా ॥

महिषासुरवधो नाम तृतीयोऽध्यायः ॥

ध्यानं
ॐ उद्यद्भानुसहस्रकांतिं अरुणक्षौमां शिरोमालिकां
रक्तालिप्त पयोधरां जपवटीं विद्यामभीतिं वरम् ।
हस्ताब्जैर्धधतीं त्रिनेत्रवक्त्रारविंदश्रियं
देवीं बद्धहिमांशुरत्नमकुटां वंदेऽरविंदस्थिताम् ॥

ऋषिरुवाच ॥1॥

निहन्यमानं तत्सैन्यं अवलोक्य महासुरः।
सेनानीश्चिक्षुरः कोपाद् ध्ययौ योद्धुमथांबिकाम् ॥2॥

स देवीं शरवर्षेण ववर्ष समरेऽसुरः।
यथा मेरुगिरेःशृंगं तोयवर्षेण तोयदः ॥3॥

तस्य छित्वा ततो देवी लीलयैव शरोत्करान्।
जघान तुरगान्बाणैर्यंतारं चैव वाजिनाम् ॥4॥

चिच्छेद च धनुःसध्यो ध्वजं चातिसमुच्छृतम्।
विव्याध चैव गात्रेषु चिन्नधन्वानमाशुगैः ॥5॥

सच्छिन्नधन्वा विरथो हताश्वो हतसारथिः।
अभ्यधावत तां देवीं खड्गचर्मधरोऽसुरः ॥6॥

सिंहमाहत्य खड्गेन तीक्ष्णधारेण मूर्धनि।
आजघान भुजे सव्ये देवीं अव्यतिवेगवान् ॥6॥

तस्याः खड्गो भुजं प्राप्य पफाल नृपनंदन।
ततो जग्राह शूलं स कोपाद् अरुणलोचनः ॥8॥

चिक्षेप च ततस्तत्तु भद्रकाल्यां महासुरः।
जाज्वल्यमानं तेजोभी रविबिंबमिवांबरात् ॥9॥

दृष्ट्वा तदापतच्छूलं देवी शूलममुंचत।
तच्छूलंशतधा तेन नीतं शूलं स च महासुरः ॥10॥

हते तस्मिन्महावीर्ये महिषस्य चमूपतौ।
आजगाम गजारूडः श्चामरस्त्रिदशार्दनः ॥11॥

सोऽपि शक्तिंमुमोचाथ देव्यास्तां अंबिका द्रुतम्।
हुंकाराभिहतां भूमौ पातयामासनिष्प्रभाम् ॥12॥

भग्नां शक्तिं निपतितां दृष्ट्वा क्रोधसमन्वितः
चिक्षेप चामरः शूलं बाणैस्तदपि साच्छिनत् ॥13॥

ततः सिंहःसमुत्पत्य गजकुंतरे ंभांतरेस्थितः।
बाहुयुद्धेन युयुधे तेनोच्चैस्त्रिदशारिणा ॥14॥

युध्यमानऽउ ततस्तऽउ तु तस्मान्नागान्महीं गतऽउ
युयुधातेऽतिसंरब्धौ प्रहारै अतिदारुणैः ॥15॥

ततो वेगात् खमुत्पत्य निपत्य च मृगारिणा।
करप्रहारेण शिरश्चामरस्य पृथक् कृतम् ॥16॥

उदग्रश्च रणे देव्या शिलावृक्षादिभिर्हतः।
दंत मुष्टितलैश्चैव करालश्च निपातितः ॥17॥

देवी कृद्धा गदापातैः श्चूर्णयामास चोद्धतम्।
भाष्कलं भिंदिपालेन बाणैस्ताम्रं तथांधकम् ॥18॥

उग्रास्यमुग्रवीर्यं च तथैव च महाहनुम्
त्रिनेत्रा च त्रिशूलेन जघान परमेश्वरी ॥19॥

बिडालस्यासिना कायात् पातयामास वै शिरः।
दुर्धरं दुर्मुखं चोभौ शरैर्निन्ये यमक्षयम् ॥20॥

एवं संक्षीयमाणे तु स्वसैन्ये महिषासुरः।
माहिषेण स्वरूपेण त्रासयामासतान् गणान् ॥21॥

कांश्चित्तुंडप्रहारेण खुरक्षेपैस्तथापरान्।
लांगूलताडितांश्चान्यान् शृंगाभ्यां च विदारिता ॥22॥

वेगेन कांश्चिदपरान्नादेन भ्रमणेन च।
निः श्वासपवनेनान्यान् पातयामास भूतले॥23॥

निपात्य प्रमथानीकमभ्यधावत सोऽसुरः
सिंहं हंतुं महादेव्याः कोपं चक्रे ततोऽंभिका ॥24॥

सोऽपि कोपान्महावीर्यः खुरक्षुण्णमहीतलः।
शृंगाभ्यां पर्वतानुच्चांश्चिक्षेप च ननाद च ॥25॥

वेग भ्रमण विक्षुण्णा मही तस्य व्यशीर्यत।
लांगूलेनाहतश्चाब्धिः प्लावयामास सर्वतः ॥26॥

धुतशृंग्विभिन्नाश्च खंडं खंडं ययुर्घनाः।
श्वासानिलास्ताः शतशो निपेतुर्नभसोऽचलाः ॥27॥

इतिक्रोधसमाध्मातमापतंतं महासुरम्।
दृष्ट्वा सा चंडिका कोपं तद्वधाय तदाऽकरोत् ॥28॥

सा क्षित्प्वा तस्य वैपाशं तं बबंध महासुरम्।
तत्याजमाहिषं रूपं सोऽपि बद्धो महामृधे ॥29॥

ततः सिंहोऽभवत्सध्यो यावत्तस्यांबिका शिरः।
छिनत्ति तावत् पुरुषः खड्गपाणि रदृश्यत ॥30॥

तत एवाशु पुरुषं देवी चिच्छेद सायकैः।
तं खड्गचर्मणा सार्धं ततः सोऽ भून्महा गजः ॥31॥

करेण च महासिंहं तं चकर्ष जगर्जच ।
कर्षतस्तु करं देवी खड्गेन निरकृंतत ॥32॥

ततो महासुरो भूयो माहिषं वपुरास्थितः।
तथैव क्षोभयामास त्रैलोक्यं सचराचरम् ॥33॥

ततः क्रुद्धा जगन्माता चंडिका पान मुत्तमम्।
पपौ पुनः पुनश्चैव जहासारुणलोचना ॥34॥

ननर्द चासुरः सोऽपि बलवीर्यमदोद्धतः।
विषाणाभ्यां च चिक्षेप चंडिकां प्रतिभूधरान्॥35॥

सा च ता न्प्रहितां स्तेन चूर्णयंती शरोत्करैः।
उवाच तं मदोद्धूतमुखरागाकुलाक्षरम् ॥36॥

देव्यु​उवाच॥

गर्ज गर्ज क्षणं मूढ मधु यावत्पिबाम्यहम्।
मयात्वयि हतेऽत्रैव गर्जिष्यंत्याशु देवताः ॥37॥

ऋषिरुवाच॥

एवमुक्त्वा समुत्पत्य सारूढा तं महासुरम्।
पादेना क्रम्य कंठे च शूलेनैन मताडयत् ॥38॥

ततः सोऽपि पदाक्रांतस्तया निजमुखात्ततः।
अर्ध निष्क्रांत एवासीद्देव्या वीर्येण संवृतः ॥40॥

अर्ध निष्क्रांत एवासौ युध्यमानो महासुरः ।
तया महासिना देव्या शिरश्छित्त्वा निपातितः ॥41॥

ततो हाहाकृतं सर्वं दैत्यसैन्यं ननाश तत्।
प्रहर्षं च परं जग्मुः सकला देवतागणाः ॥42॥

तुष्टु वुस्तां सुरा देवीं सहदिव्यैर्महर्षिभिः।
जगुर्गुंधर्वपतयो ननृतुश्चाप्सरोगणाः ॥43॥

॥ इति श्री मार्कंडेय पुराणे सावर्निके मन्वंतरे देवि महत्म्ये महिषासुरवधो नाम तृतीयोऽध्यायं समाप्तम् ॥

आहुति
ह्रीं जयंती सांगायै सायुधायै सशक्तिकायै सपरिवारायै सवाहनायै श्री महालक्ष्म्यै लक्ष्मी बीजादिष्टायै महाहुतिं समर्पयामि नमः स्वाहा ॥

dhyānaṃ
ōṃ udyadbhānusahasrakāntiṃ aruṇakṣaumāṃ śirōmālikāṃ
raktālipta payōdharāṃ japavaṭīṃ vidyāmabhītiṃ varam ।
hastābjairdhadhatīṃ trinētravaktrāravindaśriyaṃ
dēvīṃ baddhahimāṃśuratnamakuṭāṃ vandē’ravindasthitām ॥

ṛṣiruvācha ॥1॥

nihanyamānaṃ tatsainyaṃ avalōkya mahāsuraḥ।
sēnānīśchikṣuraḥ kōpād dhyayau yōddhumathāmbikām ॥2॥

sa dēvīṃ śaravarṣēṇa vavarṣa samarē’suraḥ।
yathā mērugirēḥśṛṅgaṃ tōyavarṣēṇa tōyadaḥ ॥3॥

tasya Chitvā tatō dēvī līlayaiva śarōtkarān।
jaghāna turagānbāṇairyantāraṃ chaiva vājinām ॥4॥

chichChēda cha dhanuḥsadhyō dhvajaṃ chātisamuchChṛtam।
vivyādha chaiva gātrēṣu chinnadhanvānamāśugaiḥ ॥5॥

sachChinnadhanvā virathō hatāśvō hatasārathiḥ।
abhyadhāvata tāṃ dēvīṃ khaḍgacharmadharō’suraḥ ॥6॥

siṃhamāhatya khaḍgēna tīkṣṇadhārēṇa mūrdhani।
ājaghāna bhujē savyē dēvīṃ avyativēgavān ॥6॥

tasyāḥ khaḍgō bhujaṃ prāpya paphāla nṛpanandana।
tatō jagrāha śūlaṃ sa kōpād aruṇalōchanaḥ ॥8॥

chikṣēpa cha tatastattu bhadrakāḻyāṃ mahāsuraḥ।
jājvalyamānaṃ tējōbhī ravibimbamivāmbarāt ॥9॥

dṛṣṭvā tadāpatachChūlaṃ dēvī śūlamamuñchata।
tachChūlaṃśatadhā tēna nītaṃ śūlaṃ sa cha mahāsuraḥ ॥10॥

hatē tasminmahāvīryē mahiṣasya chamūpatau।
ājagāma gajārūḍaḥ śchāmarastridaśārdanaḥ ॥11॥

sō’pi śaktimmumōchātha dēvyāstāṃ ambikā drutam।
huṅkārābhihatāṃ bhūmau pātayāmāsaniṣprabhām ॥12॥

bhagnāṃ śaktiṃ nipatitāṃ dṛṣṭvā krōdhasamanvitaḥ
chikṣēpa chāmaraḥ śūlaṃ bāṇaistadapi sāchChinat ॥13॥

tataḥ siṃhaḥsamutpatya gajakuntarē mbhāntarēsthitaḥ।
bāhuyuddhēna yuyudhē tēnōchchaistridaśāriṇā ॥14॥

yudhyamān’u tatast’u tu tasmānnāgānmahīṃ gat’u
yuyudhātē’tisaṃrabdhau prahārai atidāruṇaiḥ ॥15॥

tatō vēgāt khamutpatya nipatya cha mṛgāriṇā।
karaprahārēṇa śiraśchāmarasya pṛthak kṛtam ॥16॥

udagraścha raṇē dēvyā śilāvṛkṣādibhirhataḥ।
danta muṣṭitalaiśchaiva karāḻaścha nipātitaḥ ॥17॥

dēvī kṛddhā gadāpātaiḥ śchūrṇayāmāsa chōddhatam।
bhāṣkalaṃ bhindipālēna bāṇaistāmraṃ tathāndhakam ॥18॥

ugrāsyamugravīryaṃ cha tathaiva cha mahāhanum
trinētrā cha triśūlēna jaghāna paramēśvarī ॥19॥

biḍālasyāsinā kāyāt pātayāmāsa vai śiraḥ।
durdharaṃ durmukhaṃ chōbhau śarairninyē yamakṣayam ॥20॥

ēvaṃ saṅkṣīyamāṇē tu svasainyē mahiṣāsuraḥ।
māhiṣēṇa svarūpēṇa trāsayāmāsatān gaṇān ॥21॥

kāṃśchittuṇḍaprahārēṇa khurakṣēpaistathāparān।
lāṅgūlatāḍitāṃśchānyān śṛṅgābhyāṃ cha vidāritā ॥22॥

vēgēna kāṃśchidaparānnādēna bhramaṇēna cha।
niḥ śvāsapavanēnānyān pātayāmāsa bhūtalē॥23॥

nipātya pramathānīkamabhyadhāvata sō’suraḥ
siṃhaṃ hantuṃ mahādēvyāḥ kōpaṃ chakrē tatō’mbhikā ॥24॥

sō’pi kōpānmahāvīryaḥ khurakṣuṇṇamahītalaḥ।
śṛṅgābhyāṃ parvatānuchchāṃśchikṣēpa cha nanāda cha ॥25॥

vēga bhramaṇa vikṣuṇṇā mahī tasya vyaśīryata।
lāṅgūlēnāhataśchābdhiḥ plāvayāmāsa sarvataḥ ॥26॥

dhutaśṛṅgvibhinnāścha khaṇḍaṃ khaṇḍaṃ yayurghanāḥ।
śvāsānilāstāḥ śataśō nipēturnabhasō’chalāḥ ॥27॥

itikrōdhasamādhmātamāpatantaṃ mahāsuram।
dṛṣṭvā sā chaṇḍikā kōpaṃ tadvadhāya tadā’karōt ॥28॥

sā kṣitpvā tasya vaipāśaṃ taṃ babandha mahāsuram।
tatyājamāhiṣaṃ rūpaṃ sō’pi baddhō mahāmṛdhē ॥29॥

tataḥ siṃhō’bhavatsadhyō yāvattasyāmbikā śiraḥ।
Chinatti tāvat puruṣaḥ khaḍgapāṇi radṛśyata ॥30॥

tata ēvāśu puruṣaṃ dēvī chichChēda sāyakaiḥ।
taṃ khaḍgacharmaṇā sārdhaṃ tataḥ sō’ bhūnmahā gajaḥ ॥31॥

karēṇa cha mahāsiṃhaṃ taṃ chakarṣa jagarjacha ।
karṣatastu karaṃ dēvī khaḍgēna nirakṛntata ॥32॥

tatō mahāsurō bhūyō māhiṣaṃ vapurāsthitaḥ।
tathaiva kṣōbhayāmāsa trailōkyaṃ sacharācharam ॥33॥

tataḥ kruddhā jaganmātā chaṇḍikā pāna muttamam।
papau punaḥ punaśchaiva jahāsāruṇalōchanā ॥34॥

nanarda chāsuraḥ sō’pi balavīryamadōddhataḥ।
viṣāṇābhyāṃ cha chikṣēpa chaṇḍikāṃ pratibhūdharān॥35॥

sā cha tā nprahitāṃ stēna chūrṇayantī śarōtkaraiḥ।
uvācha taṃ madōddhūtamukharāgākulākṣaram ॥36॥

dēvyu​​uvācha॥

garja garja kṣaṇaṃ mūḍha madhu yāvatpibāmyaham।
mayātvayi hatē’traiva garjiṣyantyāśu dēvatāḥ ॥37॥

ṛṣiruvācha॥

ēvamuktvā samutpatya sārūḍhā taṃ mahāsuram।
pādēnā kramya kaṇṭhē cha śūlēnaina matāḍayat ॥38॥

tataḥ sō’pi padākrāntastayā nijamukhāttataḥ।
ardha niṣkrānta ēvāsīddēvyā vīryēṇa saṃvṛtaḥ ॥40॥

ardha niṣkrānta ēvāsau yudhyamānō mahāsuraḥ ।
tayā mahāsinā dēvyā śiraśChittvā nipātitaḥ ॥41॥

tatō hāhākṛtaṃ sarvaṃ daityasainyaṃ nanāśa tat।
praharṣaṃ cha paraṃ jagmuḥ sakalā dēvatāgaṇāḥ ॥42॥

tuṣṭu vustāṃ surā dēvīṃ sahadivyairmaharṣibhiḥ।
jagurgundharvapatayō nanṛtuśchāpsarōgaṇāḥ ॥43॥

॥ iti śrī mārkaṇḍēya purāṇē sāvarnikē manvantarē dēvi mahatmyē mahiṣāsuravadhō nāma tṛtīyō’dhyāyaṃ samāptam ॥

āhuti
hrīṃ jayantī sāṅgāyai sāyudhāyai saśaktikāyai saparivārāyai savāhanāyai śrī mahālakṣmyai lakṣmī bījādiṣṭāyai mahāhutiṃ samarpayāmi namaḥ svāhā ॥